Jazz festival Amsterdam 1990
Het was de zomer van 1990. Het eerste jaar van het conservatorium zat erop en de propedeuse was binnen. Het jazzfestival in Amsterdam stond voor de deur. Ik had me opgegeven om als vrijwilliger aan het festival mee te helpen.Verlekkerd keek ik naar t programma. Michael Brecker, Toots Thielemans, Nina Simone, Joe Zawinul, Djavan, Tony Williams en Cedar Walton. Dat was nog maar een kleine greep uit het geweldige programma van het festijn, wat als tegenhanger van het North Sea voor de eerste keer op diverse toplocaties door de stad zou worden gehouden. Mijn eerste taak zou zijn me te ontfermen over het trio van pianist Ahmad Jamal, met James Cammack op bas en Dave Bowler op drums. Zij zouden eerst in een grote tent op de dam spelen en een paar dagen na mijn 18e verjaardag in het concertgebouw. Het werd een zeer bijzondere tijd, en niet alleen omdat ik in die periode voor de wet volwassen werd.
artiestenbegeleider
Aangezien het trio een aantal dagen in Amsterdam bleef en ik hun aanspreekpunt was namens het festival, had ik alle tijd om tijd door te brengen met de heren. Vooral met drummer Dave Bowler trok ik veel op. Op een goed moment bracht hij me in aanraking met een wel heel bijzondere manier van opwarming van de spieren van je vingers, hij had Chinese meridiaan kogels. Deze van prachtige gravures voorziene objecten liet hij in een cirkel langs alle vingers gaan zonder dat ze elkaar raakten. Een andere vorm was dat ze elkaar wel raakten maar dan tijdens de beweging constant, zonder dat ze los van elkaar kwamen en dat in beide handen met de klok mee en tegen de klok in. Vol overgave stortte ik me op deze bijna jonglerend aandoende manier van warming up. Tevens zorgt deze bewegingen ervoor dat het meerdere acupunctuurpunten in je handen stimuleert.
Inspiratiebron voor Miles Davis
De dag brak aan dat Ahmad en zijn musici op de dam zouden gaan spelen. Ik mocht alles omtrent de soundcheck regelen, inclusief taxirit en communicatie met de festival locatie en Ahmad. Aangekomen op de dam was er eerst een bijzondere ontmoeting met Joe Zawinul. Deze laatste grootheid begroette Ahmad met zeer veel respect. Joe was een enorme fan van het best bewaarde geheim van de jazzgeschiedenis. Joe was als lid van de Miles Davis band uiteraard door Miles met Jamal’s muziek in aanraking gebracht. De tijd verstreek, geluid werd geregeld en ik verrichtte nog allerlei hand en span diensten om alles voor de musici zo smooth mogelijk te laten verlopen zonder dat ze het door hadden. Dat viel niet altijd mee aangezien veel niet goed geregeld was en daardoor mijn improvisatietalenten handig van pas kwamen.
Magische avond
De avond begon. Ahmad betrad het podium van de inmiddels van enthousiaste menigte volgelopen tent. Hij begon te spelen. Wow……Het leek of ik me in een droom bevond. Die aardige man waar ik toch inmiddels aardig wat tijd mee had doorgebracht betoverde me met zijn muziek en zijn manier van communiceren. Hij dirigeerde zijn 2 metgezellen als een heus orkest, wat ongekend is in de jazz. Hijzelf noemt het dan ook liever African American Classical Music. Wat een bijzondere muziek. Ik had van onze bevlogen wandelende muziek encyclopedie Jan-Laurens Hartong wel de nodige info gehad over hoe baanbrekend en invloedrijk Ahmad was op Miles Davis en daarmee ook op de gehele geschiedenis van de jazz vanaf eind jaren 50, maar wat ik hier hoorde had ik nog nooit eerder ervaren. Ik stond aan de zijkant van het podium (zeker niet de mooiste plek) maar het voelde alsof ik er bovenop zat. De betovering was in de stampvolle tent en ver daarbuiten te voelen.
Altijd verbonden
Het tweede concert vond plaats in het concertgebouw in Amsterdam. In de tussentijd hadden we een paar dagen met fantastische muziek maar voor mij stond het meest memorabele moment nog te wachten. Vlak na mijn verjaardag deed het muzikale ensemble de grote zaal van de muziektempel in Amsterdam aan. Ik was volop bezig met alle voorbereidingen en het regelen van allerlei randverschijnselen die het festival niet helemaal correct had geregeld voor de mannen. De vliegtickets naar Rome waren niet allemaal op dezelfde datum geboekt, mobieltjes waren begin jaren 90 geen gemeengoed en het kostte veel tijd om van alles en nog wat in goede banen te leiden. Gelukkig kon ik tijdens mijn geregel nog wat klanken van de soundcheck opsnuiven. Vlak voordat Ahmad die avond het podium van de inmiddels uitpuilende zaal betrad gaf hij me 2 van zijn kogels met daarin belletjes in mijn handen. Of ik deze tijdens het concert goed kon bewaken. Ik hield ze goed bij me en bekeek de relikwie met aandacht. Ik zag de prachtige gravures van Chinese draken en ik durfde uit angst ze op de grond te laten vallen niet in mijn handen te laten draaien zoals Dave me eerder had geleerd. Wederom maakte ik een fantastisch concert mee. De grote Steinway werd door Jamal vakkundig onder handen genomen en hij liet horen dat hij niet voor niets door de Rolls Royce onder de piano’s was verkoren om een deal met de fabrikant te hebben. Hij was exclusief Steinway artiest waardoor hij contractueel altijd op zo’n prachtinstrument speelt. Later vertelde hij me dat hij er thuis ook 2 heeft staan. Nadat de klanken in de magische zaal waren verstomd en de mensen weer huiswaarts waren gekeerd kwam de maestro bij me. Of ik goed op zijn waardevolle bezit had gepast. Ik keek naar mijn handen en de metalen met rijke boventonen gevulde kogels waren inmiddels warm geworden van het constant vasthouden. Ik gaf hem zijn kogels terug. Hij pakte er maar één aan en de ander liet hij in mijn hand. Hij hield zijn hand met de ene helft van het duo omhoog en zei:
“This one is mine, I want you to keep the other one, take good care of it, so we will always be conected!”
Een van de tracks op mijn cd “Awakenications“draagt de titel “Ahmad’s gift“. 17 augustus 2014 overhandigde ik Ahmad Jamal mijn cd in Middelheim. Hoe, wat en waarom ik dit nummer in 1992 componeerde….
Lees hier meer over composities.
Piano, Rhodes, plug-ins en analoge synts
Je ziet mij het meest achter een mooie vleugel of piano. Op de meeste albums bespeel ik deze dan ook. Ik bespeel ook nog meer. Over die diverse instrumenten hier nu mijn verhaal. https://youtu.be/u7314DcXyMY Rhodes Vanaf mijn 5de was er bij ons in huis een piano....
Centre of the Innerself (CD)
Qubic Music is een samenwerking van soundengineer Jasper Bom en musicus Michiel Buursen. Samen zijn ze in 2014 gestart met de drieluik Qubic Music presents. Centre of the innerself is de 3de in de rij. De andere 2 zijn: JD Walter & Michiel Buursen trio :...
Qubic Music drieluik
Qubic Music. Een samenwerking tussen geluidstechnicus Jasper Bom en musicus Michiel Buursen. Wat begon als een experiment, mondde uit in een 3 luik. Samen met 10 musici hebben wij dit in 3 unieke albums weten te vangen.“Centre of the innerself” Dit album bestaat...
Thelonious Monk 100 jaar
Als puber raakte ik verslingerd aan de jazz, naast klassieke muziek, die mij tot mijn tienerjaren de liefde voor de muziek heeft gebracht. 1 van de momenten die me altijd bij zal blijven, is een repetitie bij Torsten, de bassist van 1 van mijn jazz ensembles. Hij...
Lex Jasper
Michiel Buursen muziek & producties · Podcast Eigen Wijzen Aflevering 9: Lex Jasper Lex Jasper. Als jongen van 10 speelde hij met het mooie weer niet buiten maar hoorde hij op de net in huis gearriveerde televisie Erroll Garner Some of these days spelen. En dat...
Tonny & Tommie
Lieve Thomas Posthuma, bedankt voor je lieve vriendschap, je zit voor altijd in mijn hart. Ik koester de mooie herinneringen. Je bent nu weer bij je grote liefde Tonny, stralend als 2 sterren aan de hemel. Gisteren hebben we tijdens de uitvaart afscheid van je...
her-inneren
In het heden kan je verrast worden door iets dat je weer herinnert aan een parel uit het verleden. Iets dat altijd aanwezig is, maar ergens ver weg in je on(der)bewustzijn weggestopt zit. Dat had ik met deze compositie. Ik had hem op mijn 21ste gecomponeerd, en...
0 reacties