13 mei 1988. ik was 15 jaar. Ik zat boven op zolder op donderavond/nacht te luisteren naar Tros Sesjun. Het was een jubileumuitzending, ik meen 25 jaar. Archie Shep speelde met de fantastische pianist Horace Parlen (27 februari vorig jaar overleden). Cees Schrama presenteert vanuit Laren de Boerenhofstee, niet Nick Vollebrecht, vanwege het jubileum. Het concert gaat beginnen. Er zou een speciale gast komen, maar die was er nog niet.

Diezelfde gast zou de dag erna zoals wel vaker het geval was met musici die in het bewuste live programma zaten, de Tor in Enschede aan doen voor een bezoek.

Dit kwam doordat programeur Peter Huijts, roadmanager was van Timeles records, en zodoende grote jazzmusici mee nam naar zijn club in Enschede. Het is tegen 12 uur snachts , het programma bijna ten einde , ik had een zeer vreemd voorgevoel. Ergens tussen mijn oude spullen in dozen zit nog het gedicht van die nacht.

In het gedicht beschreef ik mijn voorgevoel als ware het de realiteit, dat de man die niet kwam opdagen , was heengegaan. Cees Schrama schamperde nog wat door de microfoon in de trant van, hij zal wel niet meer komen, we verwachten niets meer. De dag erna, stond ik dan voor de Tor. Ik zal het nooit vergeten. Mijn fototoestelletje, en cassetterecordertje mee, de zon scheen nog. Ik was vroeg , zoals wel vaker. De Tor was nog gesloten.

Er kwamen nog een paar mensen richting het roemruchte jazzcafe , voor het concert van de trompetist die in zijn jonge het uiterlijk had van James Dean. Daaronder recensent Ton Ouwehand toen het nieuws kwam. Het was tegen 8 uur. Net was op de tv bekend gemaakt dat Chet was overleden, mijn voorgevoel klopte. Ik keek er niet van op. Ik was wel verslagen, en verdrietig dat ik de man nooit in levende lijve zou horen spelen. Ik moet het de rest van mijn leven doen met alle platen, films, boeken en annekdotes van anderen.

We zijn met de paar mensen die bij de Tor stonden naar een andere kroeg gegaan, om wat te gaan drinken, het onwerkelijke nieuws te verwerken. De Tor bleef die avond dicht.

Het gedicht heb ik niet meer kunnen vinden, maar ik heb wel een homage voor hem gecomponeerd, Chet’s heaven. Bedankt Chet Baker voor je nalatenschap. Jouw spirit is een inspiratiebron voor velen.

Lees hier meer over andere leermeesters en composities.