Hier sta ik stil bij mijn composities tot aan mijn eindexamen van het conservatorium en mijn trio. Alias Monk tot Drils & Skills. De dag van mijn toelatingsexamen in Hilversum in mei 1989, 16 was ik, speelde toen een eigenhandig bluesje. Alias Monk. Samen met Johan Plomp en Arthur vd Enk bereidde ik bereidde ik me op het toelating voor. Erik Robaard (te horen op de cd Dualogy en het album dat ik voor Marantz maakte)verving Johan die wegens een blessure verstek moest laten gaan. Tijdens mijn conservatoriumtijd schreef ik veel meer.

Vooral in 1992 begon een ware periode van compositorische explosie waar ik dagelijks mijn hersenspinsels aan mijn atari 1040 ST toevertrouwde middels mijn Korg M1 aangevuld met mijn rhodes. Lees in dit blog meer. De meeste van deze stukken waren meer met synthesizers bedoelt, (En zullen in toekomstige projecten gebruikt worden) Maar er zaten ook stukken bij die een meer jazz inslag hadden. What a wha wha wouldn’t do  stamt uit dat jaar, Een sferische 3/4. Ahmad’s gift die in mijn vorige blog uitgebreid belicht is stamt ook uit 1992. Drills & Skills is een stuk wat ik in 1993/1994 schreef. Een winter die veel op de afgelopen winter leek. Dat blijkt uit de eerdere titel die het stuk met zich meedroeg:Snowtime. Het was immers de enige dag sneeuw in dat jaar. De titel heb ik voor dit project omgedoopt vanwege De noeste arbeid die in de muziekpassie is gaan zitten. De eerste uitvoering was op mijn eindexamen in juni 1994. Net als de compositie Loat moar Kuuln ,die vind je op het album “Centre of the Innerself“

Tijdens de eerste repetitie met mijn huidige trio met Jasper en Wim waren dit de eerste stukken die we aan ons ensemblespel toevertrouwden. Zij zijn 2 unieke persoonlijkheden waardoor ensemblespel centraal staat in deze groep. Waar ruimte is om samen te spelen. De ene keer die hij de voortrekkersrol de andere keer de ander. En de puurheid van ieder persoon en de afstemming op elkaar bepaalt de energie. Het materiaal bepaalt de energie. Het materiaal biedt opties. De ene keer voelt het die kant op de andere keer maak je een andere keuze. En elke keuze zorgt voor verandering van muzikale energie Omdat we er alledrie voor open staan. Met Jasper heb ik dat ruime tijd wekelijks gedaan. Elkaar elke keer met dezelfde carcassen andere invullingen te geven. Iedere keer een andere kleur Een andere sfeer Een andere interpretatie. Dat houdt de muziek fris. En dat zorgt ervoor dat je het eindeloos kan blijven doen. Met Wim heb ik ook meerdere malen in duoverband gespeeld. Dit waren zulke bijzondere momenten van muzikale uitdagingen. Wim en Jasper hebben mij ook aangezet met mijn composities samen te gaan stoeien. Om die reden werkt het voor ons ook. Het gaat niet om het ego. Het ego zorgt voor een compleet andere energie. Dat dwingt andere reacties af Roept andere reacties op Dan krijg je een andere energie? Wij zijn al jaren bezig op muziek en elkaar af te stemmen. Dat gaat heel organisch Dat gebeurd ook buiten het musiceren om. Het delen van ervaringen , Delen van de drills en skills. De herkenning bij elkaar van die manier van toegewijd met je instrument bezig zijn.

Voor mij staat deze groep voor de volgende kernwaarden:

• Open staan voor elkaar.
• Veranderingen.
• Zonder dogma.
• Authentieke schoonheid.
• Delen van passie.
• Bezieling.
• Toewijding.
• Kwetsbaar durven opstellen.
• Op zoek naar de ware ziel van de muziek.
• En innovatief blijven.

Lees hier meer verhalen van mijn audiobiografie.