“Hoe kan dat nou, het lijkt wel of alles vals begint te klinken?” hoor ik enigszins paniekerig in mijn koptelefoon, terwijl ik een Rhodespartij voor de cd Colors of Jazz van Katelijne van Otterloo in de Pouwer Sound studio inspeel. Hmm, dacht ik bij mezelf, dit heb ik eerder meegemaakt. Terwijl technicus Paul naarstig alle instrumenten afzonderlijk nog even langsloopt maar het probleem niet kan traceren, probeer ik zijn aandacht te trekken. Ik sla de bewuste toets op de Rhodes nog even aan en zeg “Paul, ik denk nog even en binnenkort zal deze toon niet meer hoorbaar zijn.” Ik had hier al eerder mee te maken gehad tijdens een optreden. In eerste instantie dacht ik “o jee, wat klinkt het hier vals, heeft de gitarist wel gestemd?” Maar nee, dat bleek niet het geval. De ontstemming werd erger en niet veel later gevolgd door een knak. En dat betekende een kapotte tine. Ik kon zo hard blijven drukken als ik wilde, maar die toon van de bewuste tine was vanaf dat moment verleden tijd. Gelukkig had ik dus een Rhodes voor reserve onderdelen en zo kon ik het onderdeeltje altijd wel weer vervangen. Terug bij Paul in de studio pingelde ik nog wat op de Rhodes en toen in een keer, pang!!!! Daar ging de tine, zoals ik al voorspelde. De Rhodes behoorde tot het assortiment van de weergaloze studio en ik had dus ook niets bij me. Zodoende ben ik, terwijl de rest van de band dineerde, naar een Rhodesspecialist gegaan om een nieuwe tine te scoren. Ik kon hem gelukkig zelf vervangen om de sessie af te maken.

In dezelfde studio stond toen nog een Yamaha C7 vleugel. Hij klonk prachtig. Maar Paul was bezig met een Steinway te kopen. De sessies die later volgden in deze studio lieten mij met zijn nieuwe prachtinstrument kennis maken. Voor het project dat ik met Des’ray mocht organiseren bespeelde ik dit magistrale instrument voor het eerst. Voor Cat’s Tale die ik in 2013 met Katelijne opnam was het instrument al weer vaker onder handen genomen door piano experts. En voor mijn eigen cd “Awakenications” wist ik dat ik dat ik bij Paul moest zijn voor het de weergaloze vleugelsound!

Ik bedacht me geen moment, en liet de technicus terugkomen. Hij kwam weer terug en luisterde naar mijn bevindingen. Heel relaxt ging hij weer met het instrument aan de slag. Hij verhielp zo de probleempjes die er waren. Onderwijl vertelde hij me dat het euvel was geweest dat het luchtbevochtigingssysteem die ik thuis ook in mij piano heb uitgedroogd was geweest. Dat systeem regelt de stabiele luchtvochtigheid bij het instrument. Een pad die bevochtigd wordt in het apparaat was uitgedroogd en had 2 weken niet gefunctioneerd. Nou weten we dus zeker dat het systeem zijn nut heeft, want de Steinway was toch wel even van de leg geweest. Matthijs haalde alles uit de klankkast. Alle toetsen en hamers kwamen uit het zwarte monster te voorschijn. Dat gaf mij de gelegenheid mijn hobby fotografie uit te oefenen.

Met vlammenwerpers, prikkers, beitels en veilen vloog de heer Jongepier de technische problemen aan. Hij pakt zijn koffer vol met gereedschap kijkt me aan en vraagt: “Weet jij wat een scheitel is?” Ik doe het bijna in mijn broek van ‘t lachen. Wat is dat nou voor een woord? “Dat weten maar weinig mensen” vervolgt Matthijs. Een mooi woord voor bij een quiz dus. Ik blijf hem dan ook het antwoord schuldig. Hij laat me de hamer van een toets zien. “Het vlak waar de hamer de snaren raakt, dat is de scheitel.” Met de veil schuurt Matthijs de scheitel en vraagt me vervolgens weer even te spelen. Ik constateer nog wat kleine oneffenheden soundwise. Paul, inmiddels gearriveerd in de studio kijkt me aan: “wat ben jij kritisch!” Matthijs haalt met een brede grijns het klavier weer uit de vleugel en scheiteliert vrolijk verder.

Half december was het dan zover. We zouden rond het middaguur beginnen. Het moment dat we de studio betraden was de pianotechneut nog met de Steinway bezig.
Hij had meer tijd nodig dan gebruikelijk. Het moment dat hij klaar is kruip ik achter de 88 zwart witte toetsen. De techneut heeft inmiddels het pand al verlaten. Maar wat maakte ik nu weer mee? Oeps , er waren wat dempers die niet helemaal aansloten waardoor bepaalde tonen nog klonken terwijl ze afgedempt hadden moeten zijn. En sommige tonen klonken niet helemaal naar de zin.

Ik bedacht me geen moment, en liet de technicus terugkomen. Hij kwam weer terug en luisterde naar mijn bevindingen. Heel relaxt ging hij weer met het instrument aan de slag. Hij verhielp zo de probleempjes die er waren. Onderwijl vertelde hij me dat het euvel was geweest dat het luchtbevochtigingssysteem die ik thuis ook in mij piano heb uitgedroogd was geweest. Dat systeem regelt de stabiele luchtvochtigheid bij het instrument. Een pad die bevochtigd wordt in het apparaat was uitgedroogd en had 2 weken niet gefunctioneerd. Nou weten we dus zeker dat het systeem zijn nut heeft, want de Steinway was toch wel even van de leg geweest. Matthijs haalde alles uit de klankkast. Alle toetsen en hamers kwamen uit het zwarte monster te voorschijn. Dat gaf mij de gelegenheid mijn hobby fotografie uit te oefenen.

Met vlammenwerpers, prikkers, beitels en veilen vloog de heer Jongepier de technische problemen aan. Hij pakt zijn koffer vol met gereedschap kijkt me aan en vraagt: “Weet jij wat een scheitel is?” Ik doe het bijna in mijn broek van ‘t lachen. Wat is dat nou voor een woord? “Dat weten maar weinig mensen” vervolgt Matthijs. Een mooi woord voor bij een quiz dus. Ik blijf hem dan ook het antwoord schuldig. Hij laat me de hamer van een toets zien. “Het vlak waar de hamer de snaren raakt, dat is de scheitel.” Met de veil schuurt Matthijs de scheitel en vraagt me vervolgens weer even te spelen. Ik constateer nog wat kleine oneffenheden soundwise. Paul, inmiddels gearriveerd in de studio kijkt me aan: “wat ben jij kritisch!” Matthijs haalt met een brede grijns het klavier weer uit de vleugel en scheiteliert vrolijk verder.

De vleugel klinkt op mijn cd zo prachtig. Onnavolgbaar. Wat heerlijk om mensen te mogen ontmoetten die zo bevlogen met hart en ziel en vakmanschap het beste uit een instrument willen en kunnen halen. Dat is zeer inspirerend voor mij geweest. Ondertussen heeft Matthijs de Grotrian-Steinweg, die mij in 2009 bij de firma van Kerkwijk deed smelten, bij mij thuis ook bescheiteld! Door al deze vakbekwame mensen kunnen wij musici ons optima forma uiten. Dank aan Paul Pouwer voor de opnames en mixen. Dank aan René Schardt voor het masteren.Dank aan Matthijs Jongepier voor het Scheitelen. De cd klinkt door al deze vakmannen waanzinnig.