Man in pak.
Begin jaren 90 leerde ik JD Walter kennen. De eerste keer dat ik hem zag was in het oergezellige maar oude vervallen barak van het Hilversums conservatorium op de Groest. Ik zat koffie te drinken en zag een jongeman keurig netjes in pak met aktetas binnenkomen. Hij sprak me aan in het Engels. Hij bleek speciaal voor de vocalist Deborah Brown naar Nederland te zijn gekomen.Hij zou een jaar bij haar gaan studeren. We hebben een tijdje over van alles en nog wat gekletst. Ik zag hem daarna geregeld in Hilversum en toen er plek kwam in mijn toenmalige studentenwoning, stelde ik voor dat hij daar kon komen wonen.Zo geschiedde.
Hij had niet veel spullen,een 19 inch rack en ik meen een Roland versterker. Hij at graag Amerikaanse pindakaas en hele lekkere pancakes, die hij in de American foodstore in Hilversum kocht.
We maakten samen veel muziek.
Studeerden veel samen. Ik begeleide hem geregeld bij Deborah thuis tijdens de zeer bijzondere lessen. Hij was in de States opgeleid als ieder andere instrumentalist die jazz studeert.Een zeer bijzondere musicus die meer is dan een vertolker van songs. Met veel effectapparatuur en loopapparaat maakt hij de meest fraaie muziek.
Hij kan improviseren en scatten als een trompettist of saxofonist. We luisterden heel veel muziek, Konden letterlijk hele chorussen van Dexter Gordon, Miles Davis en nog veel meer platen die me nu even niet te binnen schieten meezingen.
Een bijzondere vriendschap is een feit.
JD verliet Nederland weer, en nu, ruim 20 jaar later, kruisden onze paden elkaar weer.
JD toert over de hele wereld en is meerdere malen per jaar als docent in Groningen te vinden aan het prins Claus conservatorium.
Na een spontane avond sessie ontstond het idee om een album te gaan maken met standards van “the American songbook”.
Samen met mijn trio bestaande uit: Michiel Buursen:piano & rhodes; Jasper Somsen :bas;
Wim Kegel: drums
Waar we 2014 het album “Awakenications” mee uitbrachten zijn we anderhalve dag de Qubic Studios ingedoken om dit vast te leggen.
“Speak low” is een groovy arrangement met een tag aan het einde van het eerste thema.
JD heeft ooit een prachtige tekst op “Dolphin Dance” van Herbie Hancock gemaakt. Op dit album heeft het zijn première. Het is een heel avontuurlijk open stuk geworden vol diepgang en fraai samenspel.
Tijdens JD’s eerste verblijf in Nederland introduceerde ik hem de standard “My Ideal“. Deze song hebben we veel samen gespeeld. En JD heeft deze al eerder opgenomen. Voor dit album heb ik een zeer ingetogen arrangement geschreven met harmonische fraaie wendingen die het stuk een totaal ander perspectief geven.
“What a difference a day makes” start met JD en Jasper Somsen samen. Na het rubato begin en pianosolo laat JD zijn kunsten als improvisator horen.
Een compositie van mijzelf “Anemones blush” is de uitzondering op dit album als het om standards gaat.
JD kwam op het idee om een prachtige tekst van de fameuze dichter Roemi te gebruiken voor deze suite bestaande uit 3 delen.
“But not for me” een Gerschwin standard en het arrangement lag al jaren op de plank om op dit album gebruikt te worden.
Lees hier meer over de drieluik van Qubic Music, en arrangementen.
Porgy & Bess
Adjunct directeur Jan Huydts bezorgde Michiel zijn eerste grote arrangeerproductie voor de dansgroep Opus One. De melodieën van de van oorsprong als opera gecomponeerde muziek van Gerschwin werden door Michiel gebruikt als leidraad voor het theatrale orkestrale...
Dualogy, Michiel Buursen plays Jobim
Sometimes everything comes together at the same time. The pieces of the puzzle t together, everything seems logical, one thing leads to another and something special arises. Michiel Buursen plays Jobim.About this cd:On the one hand, the idea of doing a pro- ject of...
Ahmad Jamal
Jazz festival Amsterdam 1990Het was de zomer van 1990. Het eerste jaar van het conservatorium zat erop en de propedeuse was binnen. Het jazzfestival in Amsterdam stond voor de deur. Ik had me opgegeven om als vrijwilliger aan het festival mee te helpen.Verlekkerd...
0 reacties