Ik was uit gepingeld en zat in de kerkbank op het volgende onderdeel in het programma te wachten. Een oudere dame nam haar plaats in. In haar handen had ze papier in een plastic insteekhoes. Haar vaste begeleider was er niet. En ze zou een mooi stuk klassiek gaan zingen. Midden in haar verhaal richtte ze tot mij en zei:”Ik wist niet dat er een pianist aanwezig was.” En voor ik er goed en wel over na kon denken zat ik in die kerk Mozart avu te lezen.

Ik bevond me in een situatie waar ik niet wist wat er komen ging.

Nou kan ik natuurlijk noten lezen. En kan ook best wel een deuntje klassiek uit de vingers krijgen. Maar deze situatie vroeg wel wat van me. Ik werd half voor het blok gesteld. Want, ik wist niet wat ze zou gaan zingen toen ik al achter de piano plaats nam. Ook wist ik niet wat het tempo was, hoe zij het zou gaan interpreteren. Ik had nooit eerder met haar gespeeld. En wist niet hoe zij zou gaan samenwerken.

Uit de comfort-zone